Beinecke MS 181                                                     England, s. XII^^2
Eusebius Gallicanus, etc.

          An anonymous catena of Eucharistic proof texts that also occurs in
     Salisbury, Cathedral Library MS 61. Cf. A. Wilmart, "Un developpement
     patristique sur l'Eucharistie dans la lettre de Pascase Radbert a
     Fredigard," Analecta reginensia, in Studi e Testi 59 (1933) pp. 267-78;
     J. Geiselmann, "Die Eucharistielehre der Vorscholastik," Forschungen
     zur Christlichen Literatur und Dogmengeschichte 15, 3 (1926) pp. 1-459;
     Parkes, Keble College, MS 22, p. 69.

     1. ff. 1r-4r    Incipit liber Sancti eusebii De corpore christi.
     Magnitudo celestium beneficiorum angustias humane mentis excedit...nos
     in corpus inmortalitatis assumat...piis nos operibus preparare dignetur
     qui uiuit et regnat in secula seculorum. Amen.

          Eusebius Gallicanus; J. Leroy, ed., CC lat. ser., v. 101 (1970)
     no. xvii, pp. 195-208.

     2. ff. 4r-5r    Uos nunc qui inter patrem et filium uoluntatem ingerunt
     unitatem inter[added above: ro]go...in se patrem habeat cum uiuat ipse
     per patrem.

          Hilary, Liber de Trinitate, Bk. 8.13-14.16; PL 10. 246-47, 249;
     P. Smulder, ed., CC lat. ser., v. 62A (1980) pp. 325-28.

     3. f. 5r-v    Audiuimus ueracem magistrum diuinum redemptorem hunc
     manum saluatorem commendantem nobis precium nostrum sanguinem
     suum...Dixi uobis quod nemo uenit ad me nisi cui datum fuerit a patre
     meo.

          Augustine, Sermo 131.1-2; PL 38. 729-30.

     4. ff. 5v-6v    [I]dcirco credo quia hoc tam aperte cum uiuentibus ac
     nescientibus agitur...Si ante mortem deo hostia ipsi fuerimus.

          Gregory, Dialogorum liber 4.59-60; PL 77. 425-29.

     5. ff. 6v-10r    [H]is abluta plebs diues insignibus ad christi altaria
     dicens Et introibo ad altare dei...tamen in illo letitia secularis in
     te autem iocunditas est spiritualis.

          Ambrose, De mysteriis 8.43-55 and 58; De sacramentis 4.13-14, 19-
     28; 2.5-8; O. Faller, ed., CSEL, v. 73 (1955).

     6. f. 10r-v    Sicut uerus est dei filius dominus noster ihesus
     christus non quemadmodum homines per gratiam sed quasi filius ex
     substantia patris...Et tuus homo uetus in fontem dimersus peccato
     crucifixus est sed deo surrexit.

          Ambrose, De sacramentis 6.1-4; O. Faller, ed., CSEL v. 73 (1955)
     pp. 72-74.

     7. f. 10v    [C]um fugeret dauid persecutorem saul inquiens ita et
     efferebatur manibus suis hoc uere quomodo fieri potest...enim illud
     corpus in manibus suis.

          Cf. Augustine, Enarrationes in Psalmos (Ps. 33.10); E. Dekkers and
     J. Fraipont, eds., CC lat. ser., v. 38 (1956) pp. 280-81.

     8. f. 10v    [R]ecte ergo sub ara martyres collocantur...consequantur
     functionemque sacerdotis accipiant.

          Pseudo-Augustine, Sermo 221; PL 39. 2154-55.

     9. ff. 10v-11r    [T]unc enim et sacrifici [erasure] munda est oblatio
     et misericordie sancta largitio...a quibus contra id quod accipitur
     disputatur.

          Leo, Sermo 91.3; A. Chavasse, ed., CC lat. ser. v. 138A (1973) p.
     566.

     10. f. 11r    [Q]uomodo peccata mundi tollat inquit quo ordine
     iustificet impios apostolus petrus ostendit qui ait...sed fidelium ore
     suam sumitur in salutem.

          Bede, Homilia 1. 5; D. Hurst, ed., CC lat. ser., v. 122 (1955) pp.
     105-06.

     11. f. 11r-v    [N]ecessarie igitur et hoc adicimus annuntiantes
          filii dei idem ihesu christi...propriam eius factam qui propter
     filius hominis est factus et uocatus.

          Cyril, Epistola Synodica; PG 84.569.

     12. f. 11v    [A]dorate scabellum pedum eius quem sanctum est. Sanctus
     Augustinus in exposicione eiusdem uersiculi ita dicit Videte fratres
     quid iubeat...tale scabellum domini et non solum peccamus adorando.

          Augustine, Enarrationes in Psalmos (Ps. 98.9); PL 37. 1264; E.
     Dekkers and J. Fraipont, eds., CC lat. ser., v. 39 (1956) p. 1385.

     13. ff. 11v-12r    [Q]uid dicit omnis homo terra quando accipit
     sanguinem christi amen dicit Quid est amen. Verum est...per illum tua
     tibi dimitti peccata.

     14. f. 12r    [Q]ui autem anima christiana quae ascensura es ex
     sacratissimo fonte...qui pro uobis fundetur in remissionem peccatorum.

     15. ff. 12r-13r    [S]acerdotii autem de quo loquimur aspice
     dignitatem. Agitur quidem in terra...sed tota funditus interiret nisi
     magnum gratie dei esset auxilium.

     16. f. 13r-v    [N]am eum qui pro omni [erasure] ciuitate quid autem
     dico ciuitate immo pro omni mundo legatione fungitur...quod ad tale
     ministerium me nitebaris inducere.

     17. ff. 13v-16r    [N]emo qui sanctorum uitas et exempla legerit
     ignorare poterit quo spe hec mistica corporis et sanguinis
     sacramenta...et fide uberius requiratur interius in eadem quod exterius
     conspexit.

          Pascasius Radbertus, De corpore et sanguine Domini 14.2-168; B.
     Paulus, ed., CC Cont. Med. 16 (1969).

     18. f. 16r    Hec diligenter adtende prudenter intellige sollicite
     inquire diuina tibi misteria declarantur...et eo tempore arma orationis
     assumas quo solet incursare temptator.

     19. f. 16r-v    Dicit ille populus nationum ille in prima electione
     despectus qui renouatus est...mihi ille panis dei descendit de caelo
     qui uitam dat huic mundo.

     20. ff. 16v-23v	[S]icut ante nos dixit quidam sapiens cuius sententiam
     probamus licet nomen ignoremus intuentes inquiens apostoli sententiam
     qui dicitur...At autem corpus christi spiritualis alimonia pertinens
     potius ad interiorem hominem...Conclusio liquet igitur non obnoxium
     secessui esse. Explicit liber.

          Gerbertus, Pope Sylvester II, De corpore et sanguine Domini; PL
     139. 179-88.

     21. f. 23v    [Processional antiphon, with neumes:] Quam pulcra es et
     quam decora carissima in deliciis...[RH 32196; followed by:] Et autem
     corpus christi spiritualis alimonia pertinens potius ad interiorem
     [repeated from art. 20?].

          The antiphon is written in a script of French aspect slightly
     distinct from those of the main manuscript. According to K. D. Hartzell
     the musical notation is probably the work of the text scribe. It has
     been proficiently entered in campo aperto with a minimum of diastematy.

          Parchment (thick, furry), ff. iii (paper) + 23 + iii (paper), 154
     x 108 (132 x 75) mm. Written in 33 long lines; double vertical and
     horizontal bounding lines, full across. Ruled in hard point; remains of
     prickings in upper and outer margins.
          I^^8 (-7), II-III^^8. Signed with Roman numerals in center of lower
     margin, on recto.
          Written by several scribes, perhaps at different times, in early
     gothic bookhand.
          Plain initials in red or green (spaces left for others), followed
     by rustic capitals. Heading, in red, on f. 1r. Simple schematic
     drawings to explicate the text of art. 20 (ff. 21r, 22r).
          Some loss of text due to trimming on f. 23v.
          Binding: s. xix. Brown goatskin, blind- and gold-tooled.

          Written in England in the second half of the twelfth century;
     early provenance unknown. Inscriptions as follow, s. xvii: (f. 2v)
     Iohannis Staycye; (f. 4v) Tho. Stacye; (f. 6r) Martin Bretland; (f. 6v)
     Tho. Bretland Liber eius anno Incarnationis Dominica; (f. 7r) Benjamin
     Bretland His Booke 1693/4; (f. 7r) Tobias [partially erased]; (f. 10v)
     Samuel, Francis Sitwell; (f. 12r) Ex libris John Bretland; (f. 14r)
     Benjamin; (f. 15v) Samuel Bretland; (f. 23v) London John S.
     Unidentified notice from sale catalogue indicates that it was part of
     the collection of Guglielmo Libri (1802-69); we have been unable to
     verify this. Belonged to Thomas B. Strong, Vice Chancellor of Oxford
     (signature and date 1897 on f. i verso). Signature of Frederick Fox
     Bartrop with date 1937 (f. i verso). Bought from H. P. Kraus in 1947 by
     Thomas E. Marston who presented to Yale in 1951.

     secundo folio: Dei nature

     Bibliography: Faye and Bond, p. 37, no. 181.

     Barbara A. Shailor